Przejdź do zawartości

Mikołaj (Jeriomin)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mikołaj
Stiefan Jeriomin
Metropolita korsuński
Kraj działania

Francja

Data i miejsce urodzenia

6 grudnia 1892
stanica Tiepinskaja

Data śmierci

23 stycznia 1985

Miejsce pochówku

Cerkiew i cmentarz prawosławny w Sainte-Geneviève-des-Bois

Metropolita korsuński
Okres sprawowania

1960–1963

Egzarcha patriarchy Moskwy dla Europy Zachodniej
Okres sprawowania

1954–1963

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

eparchia korsuńska

Śluby zakonne

15 maja 1945

Diakonat

25 lutego 1940

Prezbiterat

8 października 1942

Chirotonia biskupia

17 grudnia 1953

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

17 grudnia 1953

Miejscowość

Berlin

Miejsce

Sobór Zmartwychwstania Chrystusa

Konsekrator

Pitirim (Swiridow)

Współkonsekratorzy

Borys (Wik)

Mikołaj, imię świeckie Stiefan Pawłowicz Jeriomin (ur. 24 listopada?/6 grudnia 1892 w stanicy Tiepińskiej, zm. 23 stycznia 1985) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Po I wojnie światowej emigrował z Rosji do Pragi. Studia teologiczne ukończył w Instytucie św. Sergiusza z Radoneża w Paryżu, gdzie został następnie wykładowcą, a w latach 1943–1947 pracował jako bibliotekarz. W Paryżu przyjął święcenia diakońskie w dniu 25 lutego 1940. Służył w cerkwi przy Instytucie. Dwa lata później, 8 października 1942, został wyświęcony na kapłana. 15 marca 1945 złożył wieczyste śluby mnisze[1].

W 1945 przeszedł w jurysdykcję Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego razem z metropolitą zachodnioeuropejskim Eulogiuszem. Wobec faktu, iż parafia św. Sergiusza w Paryżu zachowała dotychczasową jurysdykcję Patriarchatu Konstantynopolitańskiego, od 1946 służył w soborze Trzech Świętych Hierarchów w Paryżu. Od 1947 nosił godność archimandryty i był proboszczem tamtejszej parafii[1].

17 grudnia 1953 w soborze Zmartwychwstania Chrystusa w Berlinie przyjął chirotonię na biskupa pomocniczego Egzarchatu Zachodnioeuropejskiego z tytułem biskupa Clichy, z rąk arcybiskupa mińskiego i białoruskiego Pitirima oraz arcybiskupa berlińskiego i niemieckiego Borysa[1]. Tym samym został zwierzchnikiem istniejących we Francji, w jurysdykcji Patriarchatu Moskiewskiego, parafii francuskojęzycznych, stosujących ryt gallikański[2].

W 1954 został podniesiony do godności arcybiskupiej i mianowany egzarchą patriarchy moskiewskiego i całej Rusi dla Europy Zachodniej. Jego siedzibą był nadal Paryż. W 1960 otrzymał godność metropolity korsuńskiego, zachowując dotychczasowe obowiązki[1].

W 1963 na własną prośbę odszedł w stan spoczynku. Nadal jednak codziennie odprawiał nabożeństwa w cerkwi Trzech Świętych Hierarchów, w cerkwi św. Mikołaja w rosyjskim domu starców w Sainte-Geneviève-des-Bois lub w prywatnej kaplicy domowej. Zmarł w 1985 i został pochowany na rosyjskim cmentarzu w Sainte-Geneviève-des-Bois po ceremonii pogrzebowej w soborze Trzech Świętych Hierarchów w Paryżu, której przewodniczył metropolita suroski Antoni[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]